Delfinoterapia polega na zabawach dzieci z delfinami, w czasie, których mali pacjenci wykonują pod nadzorem fizjoterapeutów określone ćwiczenia ruchowe. W czasie tych zabaw wiązki ultradźwięków emitowane przez delfiny przenikają ludzkie ciało powodując drobne, pozytywne zmiany w zniszczonych komórkach. Delfiny ciekawi u człowieka wszystko, co odbiega od normy np. protezy czy też nowotwory i tam właśnie wysyłają swoje lecznicze wiązki. Podczas zabawy z delfinami zwiększa się też u człowieka wydzielanie endorfin, czyli hormonów produkowanych przez przysadkę mózgową. Endorfiny zmniejszają odczucie bólu, głodu, ułatwiają oddychanie, wpływają na termoregulację. Efekt terapii jest rewelacyjny zwłaszcza u dzieci cierpiących na autyzm. Maluchy, które nie potrafiły wypowiedzieć ani jednego słowa po takiej rehabilitacji rozmawiają, czytają i reagują na otoczenie. Na świecie działają tylko trzy centra rehabilitacyjne z delfinami m.in. na Ukrainie i USA. Czas oczekiwania na przyjęcie do tych placówek wynosi ponad rok.
Chęć popływania z delfinami jest tak silna, że mali pacjenci szybko i dokładnie wykonują wszystkie polecenia fizjoterapeutów. Często, żeby zachęcić dzieci autystyczne do zabawy delfin sam im przynosi piłki, hula-hop oraz lekko trąca je dziobem. Dziecko, aby wejść do wody nie może być agresywne, w stanie zaburzenia świadomości, psychoz i lęków. Program terapii musi się składać z co najmniej ośmiu indywidualnych sesji z delfinem, trwającej od 13 minut do 15 minut każda. Najczęściej do terapii wykorzystywane są delfiny butlonose oraz wale białe zwane białuchami.
Butlonosy są szybkie, zwinne i ciekawskie. Uwielbiają zabawy z dziećmi. Pozwalają się głaskać, wkładać ręce do pyska. Z chęcią zajadają ryby podawane im przez małych pacjentów.
Ważące nawet półtorej tony wale białe są spokojne i cierpliwe. Do chorych podpływają bardzo ostrożnie, nie wykonując żadnych gwałtownych ruchów. Emitowane przez nie ultradźwięki są silniejsze niż butlonosów.
